کد مطلب:276397 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:105
کمالات آن حضرت
اگر بشنوی مردی كه كمال یا كمالاتی دارد، به ناراحتی یا ناراحتی هایی دچار شده، عقل تو را وامی دارد كه به یاری اش برخیزی و برای خلاصی او اقدام كنی. و اگر نتوانی این كار را انجام دهی مبادرت به دعا نمایی كه برای او فرج و خلاص حاصل آید، و شفقت و اخلاص هم در وجود تو نسبت به او پیدا می شود. اكنون كه این مطلب را توجّه كردی می گویم: مولای ما حضرت صاحب الزمان - عجّل اللَّه فرجه الشریف - تمام مرزهای كمال را احاطه كرده و به برترین مراتب جمال و جلال دست یافته است، با این همه او مبتلا به اهل ضلالت و گمراهی است و دور مانده از اهل و عیال و خانه و وطن، و این معنی برای اهل بینش كاملاً روشن است. امّا عظمت مصیبت آن حضرت به مقدار عظمت خود او است. و امّا كمالاتش، زبان از بیان آن الكن و اندیشه ها از پرواز به قله های رفیع آن ناتوان می باشد. شاید با مطالعه این كتاب گوشه هایی از این مطالب را به دست آوری و از سرچشمه زلال آن سیراب شوی و در این جا نیز مطالبی می افزاییم كه بدانی آن حضرت مجموعه ای از كمالات پیامبران و امامان و مظهر آنان است.
در روایتی كه شیخ اجل محمد بن الحسن الحرّ عاملی در كتاب «اثبات الهداة بالنصوص والمعجزات» از كتاب «اثبات الرجعة» فضل بن شاذان به سند صحیح آورده چنین می خوانیم:
[ صفحه 248]
از امام صادق علیه السلام است كه فرمود: هیچ معجزه ای از معجزات انبیا و اوصیا نیست مگر این كه خداوند تبارك و تعالی مثل آن را به دست قائم علیه السلام ظاهر می گرداند تا بر دشمنان اتمام حجّت كند. [1] .
و چه خوش گفته اند: آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری.
و نیز فاضل علامه مجلسی در بحار حدیثی از مفضّل بن عمر از امام ابوعبد اللَّه صادق علیه السلام نقل كرده كه فرمود: و در آن هنگام آقای ما قائم علیه السلام به خانه خدا به پشت خود تكیه زده می گوید: ای مردم! هر آن كه می خواهد آدم و شیث را ببیند، بداند كه من آدم و شیث هستم، و هر كه می خواهد نوح و فرزندش سام را ببیند، بداند كه من همان نوح و سامم. و هر شخصی كه مایل است ابراهیم و اسماعیل را ببیند، بداند كه من همان ابراهیم و اسماعیل می باشم. و هر كه می خواهد موسی و یوشع را ببیند، من همان موسی و یوشع هستم. و هر كس می خواهد عیسی و شمعون را ببیند، من همان عیسی و شمعون هستم. و هر كس می خواهد محمد و امیر المؤمنین علی علیهما السلام را ببیند، بداند كه من همان محمد و علی علیهما السلام هستم. و هر كه می خواهد حسن و حسین علیهما السلام را ببیند، بداند كه من همان حسن و حسین علیهما السلام هستم. و هر كه می خواهد امامان از ذریه حسین علیه السلام را ببیند، بداند كه من همان ائمه اطهارعلیهم السلام هستم. دعوتم را بپذیرید و به نزدم جمع شوید كه هرچه گفته اند و هرچه نگفته اند را به شما خبر می دهم. [2] .
می گویم: این حدیث دلالت دارد بر این كه تمام صفات انبیای عظام و مكارم ائمه اطهارعلیهم السلام در وجود امام زمان ما - ارواحنا فداه - جمع است و از آن حضرت آشكار می گردد. و نیز روایتی كه قبلاً از پیغمبر اكرم صلی الله علیه وآله آوردیم كه: «نهمین آن ها قائمشان است و او ظاهر و باطن آن ها است» بر این معنی دلالت می كند.
همچنین شیخ صدوق در كتاب كمال الدین به سند خود از ابوبصیر روایت كرده كه گفت: شنیدم حضرت ابوعبد اللَّه صادق علیه السلام می فرمود: سنّت های پیغمبران علیهم السلام و آنچه از غیبت ها برایشان واقع شد، در قائم ما اهل بیت نیز به طور كامل و صد در صد واقع خواهد
[ صفحه 249]
شد. ابوبصیر گوید: عرض كردم: یابن رسول اللَّه! قائم شما اهل بیت كیست؟ فرمود: ای ابوبصیر! او پنجمین از نسل فرزندم موسی است، او فرزند بهترین كنیزان است، غیبتی خواهد داشت كه در آن باطل كیشان به تردید می افتند، سپس خداوند - عزّوجلّ - او را آشكار می كند و بر دست او شرق و غرب زمین را فتح می نماید و حضرت روح اللَّه، عیسی بن مریم از آسمان فرود می آید و پشت سرش نماز می خواند. [3] .
حال كه سخن به این جا رسید خوب است این مطلب را در سه فصل بیان نماییم. [فصل اوّل: شباهت آن حضرت به پیغمبران علیهم السلام؛ فصل دوم: شباهت آن حضرت به ائمه معصومین علیهم السلام؛ فصل سوم: شباهت آن حضرت به امام حسین علیه السلام] .
در روایتی كه شیخ اجل محمد بن الحسن الحرّ عاملی در كتاب «اثبات الهداة بالنصوص والمعجزات» از كتاب «اثبات الرجعة» فضل بن شاذان به سند صحیح آورده چنین می خوانیم:
[ صفحه 248]
از امام صادق علیه السلام است كه فرمود: هیچ معجزه ای از معجزات انبیا و اوصیا نیست مگر این كه خداوند تبارك و تعالی مثل آن را به دست قائم علیه السلام ظاهر می گرداند تا بر دشمنان اتمام حجّت كند. [1] .
و چه خوش گفته اند: آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری.
و نیز فاضل علامه مجلسی در بحار حدیثی از مفضّل بن عمر از امام ابوعبد اللَّه صادق علیه السلام نقل كرده كه فرمود: و در آن هنگام آقای ما قائم علیه السلام به خانه خدا به پشت خود تكیه زده می گوید: ای مردم! هر آن كه می خواهد آدم و شیث را ببیند، بداند كه من آدم و شیث هستم، و هر كه می خواهد نوح و فرزندش سام را ببیند، بداند كه من همان نوح و سامم. و هر شخصی كه مایل است ابراهیم و اسماعیل را ببیند، بداند كه من همان ابراهیم و اسماعیل می باشم. و هر كه می خواهد موسی و یوشع را ببیند، من همان موسی و یوشع هستم. و هر كس می خواهد عیسی و شمعون را ببیند، من همان عیسی و شمعون هستم. و هر كس می خواهد محمد و امیر المؤمنین علی علیهما السلام را ببیند، بداند كه من همان محمد و علی علیهما السلام هستم. و هر كه می خواهد حسن و حسین علیهما السلام را ببیند، بداند كه من همان حسن و حسین علیهما السلام هستم. و هر كه می خواهد امامان از ذریه حسین علیه السلام را ببیند، بداند كه من همان ائمه اطهارعلیهم السلام هستم. دعوتم را بپذیرید و به نزدم جمع شوید كه هرچه گفته اند و هرچه نگفته اند را به شما خبر می دهم. [2] .
می گویم: این حدیث دلالت دارد بر این كه تمام صفات انبیای عظام و مكارم ائمه اطهارعلیهم السلام در وجود امام زمان ما - ارواحنا فداه - جمع است و از آن حضرت آشكار می گردد. و نیز روایتی كه قبلاً از پیغمبر اكرم صلی الله علیه وآله آوردیم كه: «نهمین آن ها قائمشان است و او ظاهر و باطن آن ها است» بر این معنی دلالت می كند.
همچنین شیخ صدوق در كتاب كمال الدین به سند خود از ابوبصیر روایت كرده كه گفت: شنیدم حضرت ابوعبد اللَّه صادق علیه السلام می فرمود: سنّت های پیغمبران علیهم السلام و آنچه از غیبت ها برایشان واقع شد، در قائم ما اهل بیت نیز به طور كامل و صد در صد واقع خواهد
[ صفحه 249]
شد. ابوبصیر گوید: عرض كردم: یابن رسول اللَّه! قائم شما اهل بیت كیست؟ فرمود: ای ابوبصیر! او پنجمین از نسل فرزندم موسی است، او فرزند بهترین كنیزان است، غیبتی خواهد داشت كه در آن باطل كیشان به تردید می افتند، سپس خداوند - عزّوجلّ - او را آشكار می كند و بر دست او شرق و غرب زمین را فتح می نماید و حضرت روح اللَّه، عیسی بن مریم از آسمان فرود می آید و پشت سرش نماز می خواند. [3] .
حال كه سخن به این جا رسید خوب است این مطلب را در سه فصل بیان نماییم. [فصل اوّل: شباهت آن حضرت به پیغمبران علیهم السلام؛ فصل دوم: شباهت آن حضرت به ائمه معصومین علیهم السلام؛ فصل سوم: شباهت آن حضرت به امام حسین علیه السلام] .
[1] اثبات الهداة: 357:7.
[2] بحار الانوار: 9:53.
[3] كمال الدين: 345:2.